Yaptığım fedakarlıklar geçmiş bugün beni sorguluyor
Bense yine kendimi
Sorgulamalar bitsinde bir oh çekeyim derin bir nefes alayım diye beklerken
Aslında hiç suçu olmayan bir zanlı gibi bekliyorum dört duvar arasında mekan farketmiyor
Heryer sorgu odası heryerde benim mahkumiyetimi bekleyen öfkeli kalabalık
Bazen uyusam diyorum gözümü açtığımda her şey değişse bir peri dokunsa hayatıma ve tüm hüzünleri hiç etse
Zaman ilaç derlerdi ya değilmiş
Ben hep derdimki
-Benim vıdıvıdılarımdan değil suskunluğumdan korkun
Sustuğum zaman gücüm kalmamış demektir
Ben sustuğumda umudum kalmamış demektir
Susarsam bir daha kimse beni konuşturamaz
Hiçbir zaman mutlu olmak için ne paraya ne mala mülke ihtiyacım olmadı benim
İsyan ettiğim şeyler elbette oldu ama hep mutlu oldum ben her şeye rağmen sıfırdan başlayıp mutlu olacak şeyler buldum
Ama şuan öyle bir hale geldim ki gülmek gelmiyor içimden sadece ağlamak istiyorum
Konuşmak gelmiyor içimden sadece susmak istiyorum
Bazen canıma takediryor konuşayım diyorum ne haldeyim anlatayım diyorum
Dilimin ucunda işte şimdi kelimelerim heybemden çıkıp sese dönüşecek diyorum
O an boğazıma bir öküz oturmuşçasına boğuluyorum o öküzün ne olduğunu biliyorum içimdeki aylin diyorki sus daha önce anlattın anlattın anlattın ne oldu, hayatındaki insanlar için ne değişti???
Annem bana güçlü olmayı öğretti bazen keşke bunu öğretmeseydi diyorum ozaman naz yapmayı bilirdim, kırılganlığımı görenler ozaman bu kadar acımasız davranmazlardı, ahh yazık derlerdi
Yazık kıza dendiğinde ağrıma gitmez bundan yararlanabilirdim ozaman
Ama ben güçlü görünümlü içinde koruyucu yastıkları olmayan demir bir zırh takmışım
Bir yere yada birine her çarptığımda hem kendimi çok ağır yaraladım hemde karşımdakini
Sinirlendiğimde dilimin nasıl sivrildiğini görsemde törpülemeyi pek başardığım söylenemez bu yüzdende bazen haklıda olsam daha derin izler bırakmamak için susmayı tercih ettim
Ben kendimce hep savaştım bir şeyler düzelsin diye uğraştım ama pekte başaramadım
Arkamda kalan tek şey umut yıkıntıları moraran bir ruh
Ne yaparsam yapayım bir arkadaşımında dediği gibi ben bir paratonerim
Ve yapacak hiç bir şeyin kalmamışsa susmalısın hatta çekip gitmeli zaten varlığında seni umursmayan insanların yokluğunu umursamamaları beklenmedik bir şey değil
Uzun lafın kısası herkesin hayatında hep umursanmayan tek kişi olduğumu hissediyorum
Bunu kabullenmem 27 yılımı aldı ama sonunda öğrendim
Ve bir çıkmazdayım elim ayağım tutmuyor hiç bir şey istemiyorum ben ben değilim o gülen umutla hayata tutunan imsanların dertlerini dinleyen kendi derdiymişçesine derman arayan hiç ben olmamamışım gibiyim
Tembel hayvan gibi okadar tembelimki bırakın beni yatağa günler sonra orada bulursunuz.
Ben ben değilim perim nerede?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder