kütahya istanbul arasında
nedenini bilemediğim göz yaşlarım eşlik ediyor
yollara düşen yağmur damlacıklarına
camda nefesimin buğusu
şimdi yaklaş bana kulağıma fısılda
sarıl aramızdaki uzalıklara
ölümü düşünmek bir yolculukta
zamana ;
ne kalmış ki avucumuzda
her zaman yolcu deilmiydik aslında
hayata;
deli bir ben , hüküm giymiş uğruna
işte bir durah bir yol ayrımı daha
kalıcı olabilir miyim bu durakta
şimdi ağlıyorum usulca
yüzüm dönük cama
tüm yollar bir filmden karelermiş gibi geçerken hızla
buğulu gözler ardında
güneş açtı oysa dışarıda
hiçbir yolcu kalmasın ruhumda