Yalnızlığıma adadım sıradi tüm parçaları. . .
Yokluğunun yoksulluğu çöktü ruhuma
Can dostumu aradım uzun aradan sonra
Dedim ;''biraz dertleşelim , demlenelim ''
O sağlığımıza içti , ben ; kara sevdam sana
Hayaller bir kaç kelime ile çekti gitti . . .
Pembe panjurlarımız olmayacaktı belki ama hasretti ruhumuz ; sıcak , bizli , bir yuvaya
Hayal kırıklıklarım ; şimdi döndü hayat kırıntılarına
Hayatta kalmak için mecbur kalırım , bu avcundaki kırıntılarla anı defterimi doldurmaya
Senki en deli en çocuk duygularımdın zamanında
İsyanımsın hayata
Ah be sevdam , o kadar alışmışım sana
Senden öncesini unutturmuşsun bana
Hadi hayat hatırlat o olmadan gelmeden yaşadığım günleri bana