AYIŞIĞI

AYIŞIĞI
fotoğraf için SERDAR YAŞAR'a teşekkürler :)

30 Temmuz 2011

iç savaşın çekimleri

aramadı deli yüreğim aramayacak hiç bir zaman sana müsait olmayacak
anla artık onun sana yaklaşımını anla ki artık onun için böyle delice çarpmamalısın
aramadı deli gönlüm aslada aramayacak
senin ona bu yaklaşımını hissederse eğer bir daha asla seninle konuşmayacak
bırak yüreğim bırak kendine böyle işkence etmeyi bırak
olmayacak bir hayalin sabahına uymak istiyorsun bırak
aramayacak
aramamalısın
ararsan yine sen kırılıcaksın
aramamalısın
yine sen sen kanayacaksın
aramayacak
aramamalıydıda
ne istiyor ki senden bile bile ne istiyor
hissetmedimi gerçekten ne düşündüğünü hissetmedimi onun için nasıl delice çarptığını
vazgeçmeye çalıştığın halde hala ona olan hislerinden vazgeçemediğini anlamadı mı
biliyorum sus desemde yapamıyorsun
ismini anıyorsun hep bir köşede var
biliyorum o başka yaklaştı her zaman sana
biliyosun oda kırmak istemez seni
yapma kendine bunu yğreğim kırılıyorsun tüm çabalarına rağmen
arama artık onu anla lütfen yeterince sorunum var zaten bide bana bu yükü yükleme konuşma benle yüreğim anlatma bir daha bana onu
konuşma yüreğim kapan içine
sus artık sus bu acılarımın üstüne birde bunu ekleme
olmaz yüreğim yapma bunu ne kendine nede benliğime
aramacak sus artık konuşturmayacağım seni
aramam aramaz aramazlar aramayız aramasınız aramazlar

25 Temmuz 2011

filmim

sorunlu bir ruh taşıyorum bu bedende
şöyle bir oturup düşündüm dün gece nelerim vardı nelerim kaldı diye
hiç hoşuma gitmedi kısa metrajlı aklımda çektiğim film
bazen erken uyanmam gerekiyor çalışıyorum bir şekilde yaşıyorum
uyanmam gerekiyor ... uyuyamıyorum ki uyanayım ... huzur bulmak istiyorum ve o huzurla her akşam uykuya dalıp güne güzel başlamak istiyorum... olmuyor her gözüümü kapatışımda berbat rüyalar peşimi bırakmıyor işte bundandır bilincimi uyutamıyorum ...
takip ediyor her adımımda beni biliyorum istediğim bir geleceğim olamayacak
beklentiler
hayatlara bir bir yük gibi eklendiler
nefes almak ... sadece havayı içime çekip sonrada solumak olmamalı ... nefes alamıyorum ... çekilin kenara meraklı halk ... yakındır içimdeki öfkeli kalabalık sonunda dışarı çıkacak ...
kurur mu sözlerimdeki yaşlar
kabuk tutarmı aklımdaki yaralar
yoksa hayat bana yine mi kıyar
insanlar beni daha çok mu kırar
kapana sıkıştım iyi halden ceza inidirimi vermezler mi bana

???

.

şahsınıza ait telefonunuzu , güvenlik kontrol merkezinden alabilirsiniz :)

terasta unutup yokluğunu bile farketmediğim telefonumu bulup güvenliğe teslim eden kişiye ve arayan soran olmadığını farkedip kime ait olduğunu tespit edip tarafıma bilgi maili atan yetkili kişiye çok teşekkür ederim :)

ayhhh komik miyim neyim
telefonumu ne kadar önemsediğim ortada
telefonumu teslim almaya gittiğimde mail atmasaydım farkeder miydin diye sordu yetkili kişi :) valla hiç sanmıyorum farkedeceğimi çağrı merkezinde çalışmamın tam tersi telefonla konuşmayı hiç sevmiyorum
heee bide o konu var ya saolsunlar , bir kaç kişi beni telefondan daha da soğutuyor yahu elinde telefon maşşallah allah bi çene vermiş gerisinide boş vermiş
cır cır bağıra bağıra gereksiz sohbetlerine dahil olmak istemiyorum arkadaş istemiyorum ...
yine nerden nereye geldi konu yahu kendime hayranım bırakıyorum konu dağınık kalsın işte ben kaçar cancağzım
kendine cici davran ...

okul davet mektubu

şaka mı bu ya aklıma geldikçe gülüyorum
en son 2006-2007 eğitim öğretim yılında mezun öğrencilerin gittiği hafta içi grubu olarak gittiğim fen bilimleri merkezi dershanesi
anaokulu-ilköğretim-anadolu lisesi olarak okul açmış ve o dönemde velim olan anneme sayın leyla ... diye başlayan okul davet mektubu yollamışlar
yuhhh artık !!!
ben veli olacak yaştayım sayın kurucu asıl senin bilgine ...
tamam kabul reklam şart ama yani yaş durumunu ele almakta fayda var arkadaş
kardeşim olsa neyse diycem ben tekne kazıntısıyım evin :)
yani demem o ki hımmm galiba benim çocuk olma isteğimi hissetmiş olmalılar zu ha ha ha ...
neyse cancağzım olay budur :)

6 Temmuz 2011

ne olacak ???

ilaçlar beni uyutmaya yarar mı sandın sayın psikiyatristim
gözlerim artık yorgun düşmüş bedenimin zoruyla kapanya çalışıyor ama bu ağır yükle boğuşan zihnim uyumaya izin verirmi sanıyorsun
anlam veremiyorum göz kuruluğu olan bir insan nasıl bu kadar çok ağlayabiliyor sonrada gözlerine bir avuç kum dolmuş gibi o gözler yanıyor
elimde olmadan bu duruma rağmen ağlıyorum kendime engel olamıyorum
kilo vermişim gözlerimin altı mosmormuş yüzüm asıkmış kendime zaman ayırıp bakmalıymışım hiç bir şey kafaya takmaaya değmezmiş
herkes bunları söylerken defolun gidin yaşadıklarımı bilmeden laf söylemeye ne hakkınız var diye haykırmak bağıra çağıra ağlamak sayıp sövmek istiyorum
söyleyemem bir şey diyemem kimseye
neden diycekler iyi misin diycekler anlat diycekler
sonrada en zayıf anlarında yüzüme vuracaklar
hatırlamaya katlanamadığım 14 gündür beni uyutmayan bu durumu
başkasının ağzından duymaya hiç katlanamam
hiç bir zaman güvenmediğim hukuk sistemi biliyorum ki benim acımıda hafifletmeyecek
her zaman her şeyin güzel bir başlangıcı olması gerektiğine inanmıştım
en değer verdiğim şeyler bir bir alındı elimden
hep en zayıf noktamdan vurdu beni hayat
susmamı emredecek şimdi
ne yapmalıyım nefes alamıyorum
uyuyamıyorum
ilaçlarla gülümseyebiliyorum
ne yapmalıyım her gün mutsuzluk biraz daha yanıma sokuluyor
çıkar yol bulamıyorum bulamıyorum
bu içimdeki hiçbir zaman zaman çıkamayacağım bir labirent
sıkışıyorum her gün biraz daha içinde sıkışıyorum

-iyimisin?
-iyiyim.

ne kadar yapmacık oluyorum bunu söylerken dimi iç sesim seni susturup bunu söylüyorum

iyi değilim hiç iyi değilim çok kötüyüm kayboldum boşluktayım kocaman bir dalga aldı beni kıyıdan boğuluyorum
ben yüzme bilmiyorum
ben uçmayı bilmiyorum
ben bu yolu bilmiyorum
kötüyüm çok ne yapacağımı bilmiyorum
bu belirsizlik beni mahvediyor
ne olacak peki şimdi ne olacak ?

YAS

ruhum acılar içinde kıvranıyor kötü çok kötü bu olay
hangi mahkeme kararı dindirebilir acımı
hakimin vereceği hiç bir karar vermeyecek bana esli beni
hiç bi hakim kararı ile sağlayamacak eskisi gibi olmamı
annem kucağına alsa beni , ninni söylese uyandığımda silinir mi kötü olan her şey geçmişimden
bana hala masal anlatıyorken uyansam hayal kurmaya hakkım olur mu
evet dünya dönüyor
evet yaşıyorum
hayat bu kez lafım sana değil berbat alınyazıma
hayata tutunmak için her insanın bir sebebi var
peki ya benim
???
suratıma kapanan kapılarımdan , başıma gelen kötü olaylardan aksiliklerden başka neyim ...
dilim varmıyor söylemeye aslında ama yok yok bir şeyim yok
neye tutunsan paramparça oldu
kalbim ruhum benliğim kan revan
kalbim ruhum benliğim paramparça kırık dökük
nasıl bir araya toplayabilirim zamanla , zor bir ihtimal zor çok çok uzak bir hayal
kalabalık yanlızlığım
kimse anlayamaz bizi anlatamam derdimi
anlatılası dert değil çekilir acı değil çok çok kötü
geçmez yara daim olacak her denemede iyileşmeyecek ne yapsamda
gökkuşağım kayboldu , uğramazmı göz yaşlarımın ardından güneş
nerdesiniz renkler
bundan sonra bu kalp sürekli mi tekler
içimdeki çocuğu kaybettim bilemezler
saklandı çıkmaz bir daha onu derin izlerle incittiler
yok artık sobe
bense bundan sonra hep ebe ...
!
!
!