AYIŞIĞI

AYIŞIĞI
fotoğraf için SERDAR YAŞAR'a teşekkürler :)

28 Kasım 2009

Benliğimde bayramlardan geriye kalanlar ;


Buruk bir bayram geçiriyorum sanırım ondan böyleyim


hayata isyan ediyorum


neden her şey yolunda gitmemek zorunda anlam veremiyorum


erken kalkmadım bugün kalkmak istemedim


güzel kıyafetler giymedim yada bayram alışverişine gitmedim


gelen birkaç misafiride eşofmanlarla karşıladım


saçım başım kendinden geçmiş bir haldeydi hatta şişmiş gözler mutsuz bir yüz


umursamadım kim ne der diye


hala daha giremedim bayram havasına


ilk defa bir bayramda tüm arkadaşlarıma toplu mesaj çektim


tek tek yazardım mesajlarımı yanlarında olamasamda hiç unutmadığımı anlatabilmek adına


2senedir el öpmeye bir babanneme giderdim bayramda birde ananeme ; bu ilk eksik ziyaret olacak sanırım


okuduğum için başka kimseye gitmeye fırsatım olmuyordu yada bunu bahane ediyordum


eskiden bayramlıklarımı koltuğa oturturdum


heyecandan uyumazdım ve sabahta erkenden kalkar


kahvaltıyı hızla yapar hemen kendimi sokağa atardım


yada kapının zilinin çalmasıyla dışarı fırlardım


tuhafiyeden bir şey alındığında verilen süslü poşetler


itinayla saklanır bayram günü ortaya çıkarılırdı


ve onlara avuç dolusu şekerler konardı


bizim kuşakta 1984-90 yapımı yaklaşık 10 çocuktuk :)


nasıl desem biz mutluyduk gerçekten


el öperdik ve denirdiki el öpenleriniz çok olsun


olmuyor el öpenlerimiz daha da azalıyor


bugün hiç çocuk gelmedi desem yeri


yoktu eskiden ne domuz gribi nede organ mafyası yada vardıda bizler umursamazdık


hiçbir bayram eskisi olmayacak galiba neden ıssız sokaklar


eskiden tüm yakın sokaktan çocuklar bile gelirdi kapıya


yolda görsek tanımazdık belkide


ama bayramdı işte yüzlerde o içten gülümseme avuca konan bayramlık şekerler


gitgide yalnızlaşıyor muyuz ne ?. .


yada sadece ben ve çevremdekiler mi böyle ?. .


bu bayramda son beş bayramım gibi öylesine boş geçecek ben yine sadece hep gördüğüm insanlara uğrayacağım sadece


ve bu yüzden kimse bana ceza yazmayacak yada niye gelmedin diye soramayacak


kimse ne yasımı bilecek nede bayramlarıda normal bir gün gibi yaşama protestomu anlayabilecek


çocukluğumdaki bayramları bir daha yaşayamayacağım ne acı