çocuk

aklıma pelesenk ettim o fotoğları bunu yaptım ki aklıma sızmaya çalıştığın anda o gelsin aklıma
her karede ne kadar mutlu olduğunu hatırlayıp mutsuzluğuma ses çıkarmaya hakkım olmadığını hatırlamalıyım
her kurulan cümlede kendime pay çıkartmak olmamalı anladıklarımla anlamak istediklerim çatıştırmamalıyım
susmalıyım
hatta görüşmemeliyim
bu satırları yazmak için parmaklarımın dokunduğu her tuşun aslında seçim hakkım olsaydı dokunmak istemediklerim olduğunun farkında olsamda böyle olmamalı
olduramadım belki olmazlığı aklıma bile kabullendiremedim
elden gelenleri hatta gelebilecekleri düşünmeden ardıma bile bakmadan kaçmalıyım
kaçmalıyım
hep kaçak yaşamalıyım
yormak istemedim ben zatı muhteremi
yorulmamalıydık çocuk yorulmamalıydık
yorulduk düştük kanadı dizlerim
iz kaldı sende bu yaradan
usandık sevdalardan çocuk
bir sen bir ben bir başımıza kalmak
en azından hala insan gibi yaşıyorduk
yaşayacağız çocuk göreceğiz daha ne güneler gelecek
gelecek bir bir hesap verecek
...

sadece sensin

özlüyorum birgün öncemi,
gelmemiş günlerimi,
kışı,
yazı,
kokladığım ilkbahar kokusunu,
sonbaharda denizin dalgasını,
gördüğüm göçmen kuşları,
elimi uzatıp çiçeğine dokunmak isterken kırıdığım erik dalını,
yürüdüğüm yolda üstüne basıp geçtiğim çakıl taşını,
zamansızlığı,
gülebildiğim hayatı,
somurtup oturduğum her anı,
döktüğüm gözyaşlarımı,
umarsızca attığım kahkahalarımı,
duyduğum tüm sesleri,
özledim;
yalandı hepsi
içlerinden en çok en çok seni
bir seni
galiba özlediğim sadece sensin ...

bir varmış , sonra yokmuşşşşşş

geldi içeri girdi ve kimse yokmuş gibi çıktı gitti
umduğunu bulamamıştı belki , ben değildim beklediği
umutların vardı oysa onunla ilgili
hatta bu deli için gelecek bile olebilirdi
gidişiyle tüm hayallerim yerlebir edildi

zamansızdın aşk çok zamansız en derin yaralarımın ortasında kanrevan içinde buldun beni
gördün hoş olmayan hallerimi
cö diyip gittin yine ben kalacaktım bir başıma çok belliydi



...

bırak dağınık kalsın

bu durumda soramam ki nasılsın diye
deli gibi özlesemde
beni unutma tamam mı beni unutma
aklının uçurumuna saklandım sakın unutma
bir zamanlar hayaline aşık olduğun bu deli kızında sana karşı gizliden gizliye beslediği bu sevdayı her daim anımsa
hani olurda son defa göremeden sonsuzluk olursa
ayda yılda bir olsada bak fotoğrafım varsa saklı odacıklarında...
unutma arada bir sende beni en azından dostça selamla
desteğim sende beni yapayalnız bırakma
yada
bırak dağınık kalsın !!!

.
.
.

özlem duygusuyla gizlice her günümde ve her gecemde buluştuğum allah belamı versin ...

yasaklı kelime

yüreğiyle tanıştırmadı beni hiç
hiç konuşturmadı gözleriyle
baktım hatta bakakaldım ; içime işlerken her sözü , izledim öylece
sustum konuşamadı dilim
sustum ki biliyordum platoniğim !!!
yanaklarıma dokundu bugün hissiz ellerim
yoktu yaş yada ben öyle zannettim
kendime sahipmişim ; aslında kendimi farkedemedim ...
her şeye rağmen içimdeki onla mutsuzluğu seçtim ...
adı artık bende yasaklı kelime ;
sorupta derdimi söyletmesin bana kimse ...

kızıl ağaç

yüreğimdeki sevdan bana bugün yolda giderken gördüğüm
yeşilliklerin içindeki kızıl ağacı anımsattı
kanayan , sürekli tırnaklarımla kabuğu koparılansın aslında
tüm göz yaşlarımla sulanıp o tuzuyla daha çok can yakansın
uğraşmamıştım o filizin büyümesi için hain rüzgarlar getirmişti seni bana
lodosmuydu yoksa
alt üst oluşumdu aslında
seni ilk görüşün hoş bir konuyla başlamamıştı oysa
olamazlığa tutuldum bir anda
ansızlık bağladı belki beni hayata
sen farkında olmasanda gücümdün en zor anlarımda
nokta

fyi