Hep Mİ Ben

Bazen insan öyle şeyler yaşar ki diye başladığım bu kaöıncı cümlem bilemiyorum ama çok zor şeyler yaşadığım kesin
Yaşamadan bilinmez türden bir şey
İçimi gri bulutlar kapladı şimşekler çakıp yağmurlar yağdırası var
içimde fırtınalar koparası var...
Bebeğim bugün beni terketti parça parça gitti sancılarla ağrılarla çekip gitti
Beni bıraktı
Bizi bıraktı
Tutunamadı belki ben hatalıyım
Ama kimse bana bu riski söylememişken ne yapabilirdim onuda bilmiyorum
Aklım ruhum bedenim okadar karışık ki
Ne düşüneceğim bilmiyorum
Ne yapacağım bilmiyorum
Belki o olay başıma gelmeseydi ben yıllar önce tedavi olsaydım şimdi bunu yaşamazdım
Belki baştan o lanet doktora gitmeseydim bir insana rastlasaydım içimden bebeğimin kalan parçalarını toplamazlardı
Ama ben hissettim ters birşeyler olduğunu hissettim ama tutamadım
Tutamadım bebeğimi
Öylece gitti
Ve kimse beni asla anlayamaz
İlk duyduğumdaki heyacanımı
Hemen başladığım hazırlıklarımı
Hissettiğim değişimi
İçimdeki huzurumu
Kimse görmedi
Yeniden aynı şeyleri yaşamaya hazırmıyım bilmiyorum
Bunun tekrar olma ihtimali ve düşüncesi beni ölesiye korkutuyor
Hep bahaneler üretip ertelediğim şeyler şimdi benden bebeğimi aldı
Ya tekrar aynı şey olursa


16.03.2015
İlk hamileliğimde 7. Haftada bebeğim beni bıraktı gitti hayatımdaki en zor tek terkedilişin olduğunu onunda evlat acısı olduğunu öğrendim
Hastane odasında onca sancı ve kalan parçaları beni zehirlemesin diye toplamak için yapılan zorunlu kürtaj sonrası gözümü açınca yazmıştım bu yazıyı
Kalp atışını bile duyamamıştım oysa ama ister 7 hafta ister 7 ay isterse 7 yaş bir bebek kaybetmişsen acısı çok büyüktür
Bir bebeğe bağlanmak için ne görmek nede duymak önemli değil anne olabilmekle ilgili heralde
Bilmiyorum ben çok etkilendim doğan bebeğim ölmüş gibi sağlıklıymışta elimden almışlar gibi anksiyetenin depresyona karıştığı günler geçirmiştim
Doğsaydı şimdi bugünlerde 2 yaşında olacaktı
Benim günhasız meleğim beden bulamadan elveda dedi
O hep kalbimde ...