hiç bana söylenen bir şarkı olmadı sanardım aslında olsada farkına varamazdım
öylesine kördümki ve sağır hatayatta duyamazdım
belkide ben öyle sandım belki çok sevdim karşılık alamadım
yada aldığım karşılığı ben umursamadım silip attım hayatımdan çıkarttım
olmayacak biliyorum
olmuyor
olmayacak biliyorum
bu sesler susmayacak kimseyi hissedemeyeceğim
uzaktan bakacak herkes nekadar hoş geleceğim belki gözlerine
bilemyecekler aslında nasıl bir harabe
bilmeyecekler nasıl korktuğumu herşeyden sanacaklar burnu havada
kimse anlamayacak beni
öylesine ağlayışlarımı görüpte görmezden gelecekler
sanacalar duygu sömürüsü sanacaklar bomboş can sıkıntısı
edilecek teseeli kalmamışki elbette susacaklar karşımda
konuşturmayacağım kimseyi ruhumla tanıştırmayacağım
ne fayda ederki dokunsalar yarama
dha çok kanatmaktan mikrop kaptırmaktan başka
üzecekler beni bazıları süzecek ve laf söylecekler ben dumadım sanacaklar
duyacağım hepsini susacağım
ne cesaretim var kendimi anlatmaya nede takatim beni göstermeye
yok olacak silik bir hayat sürecek ama en azından umut denen şeyden arınmış olacak
nasıl zordur umudu olanın yaşaması
her gelecek güzel şey için munzur çocuk edasıyla koşmaya
düşmeye , kanamaya alışması sonra vazgeçmek zorunda olduğunu anlaması
ama hep bir tarafı onu bunada itiyorsa ne zor bu umuttan vazgeçmesi
bir şekilde onu uzaktan izlemesi takip etmesi ama öğrenmesi
eğerki tutarsa alevler içinde kalacak yeniden her hücresi
...
yok yok bunun tesellisi
susmalı
susacakta kendisi
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder